تاثیر یک دوره تمرین اینتروال و کاهش بار تدریجی در دوره زمانی دو و سه هفته‌ای بر سطوح آکواپورین5 بافت ریه رت‌های نر

­زمینه و هدف: آکواپورین5 پروتئین غشایی و انتگرالی است که نقش اساسی در حرکت آب، در سیستم تنفسی دارد. AQP5 می­تواند در فشارهای فیزیولوژیکی مانند ورزش تعادل مایع ریوی را به طور بالقوه­ای تغییر دهد و بر روی تبادل گاز و عملکرد ریه تاثیرگذار باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره کاهش بار تمرینی بر سطوح آکواپورین5 بافت ریه رت­های نر بود. روش­شناسی: 40 سر موش صحرائی ویستار نر نوزاد پنج هفته­ای با میانگین وزن 9±68 گرم به طور تصادفی به سه گروه­ پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت شش هفته تمرین اینتروال را برای اجرای پروتکل تیپر انجام داده و گروه کنترل هم در طول این مدت بدون فعالیت در کنار گروه تمرینی قرار داشت. در انتهای هفته­ی ششم آزمودنی­ها به  دو گروه شامل یک گروه کنترل که از ابتدا به عنوان گروه کنترل شناخته شده بود و گروه تمرینی که وارد دوره تیپر شد. تمرین اینتروال فزاینده به مدت شش جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه با سرعت 25 تا 70 متر بر دقیقه و سپس مرحله تیپر به مدت سه هفته با الگوی کاهش تواتر تمرینی انجام شد. اندازه­گیری سطوح AQP5 با استفاده از کیت و به روشELISA  انجام شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون LSD در سطح 0/05≥α انجام شد. یافته­ ها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که سطوح AQP5 بافت ریه گروه­های تیپر دو هفته­ای و سه­ هفته­ای در مقایسه با گروه­ پایه و کنترل افزایش معنی­ داری (0/001P≤) داشته است. این در حالی است که تفاوت معناداری (0/55≥P) بین سطوح آکوپورین5 گروه­ تیپر دو هفته­ای در مقایسه با گروه­ تیپر سه هفته­ای مشاهده نشد. همچنین افزایشی به میزان 73/07درصدی در میانگین سطوح AQP5 گروه تیپر نسبت به گروه اینتروال دیده شد. بحث و نتیجه­ گیری: به نظر می رسد یک دوره کاهش بار تمرینی با افزایش سطوح AQP5 تعدیل بار تمرینی احتمالا می­تواند به تنظیم عوامل مرتبط بر تعادل آب ریوی  و کاهش آسیب مجاری و اپی تلیوم تنفسی کمک کند.